Γράφει ο Μανόλης Φούμης
Με διπλό αφήγημα και διαφορετικά - έως και αντικρουόμενα - μηνύματα προς κεντρώους και δεξιούς ψηφοφόρους, ο Κ. Μητσοτάκης πορεύεται με το βλέμμα στραμμένο στις κάλπες.
Η «σταθερότητα» σε συνδυασμό με την «αξιοπιστία» και την «σοβαρότητα» είναι τα πολιτικά ζητήματα που αναδεικνύονται ως κυρίαρχα της (προεκλογικής) ατζέντας, με στόχο την αντιμετώπιση των οικονομικών συνεπειών της πανδημίας, την πληθωριστική κρίση, αλλά και την ένταση με την Τουρκία.
Το πρόβλημα των διαρροών από την ΝΔ προς τα ακροδεξιά (Βγενόπουλο, Κασιδιάρη, Τζήμερο - Κρανιδιώτη - Μπογδάνο) αλλά και προς το κέντρο (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ), έχουν οδηγήσει το επιτελείο της ΝΔ να εφαρμόζει μια διπλή τακτική, κάπως ανορθόδοξη είναι η αλήθεια.
Για τη συγκράτηση των απωλειών προς τα δεξιά, οι υψηλοί τόνοι προς την Τουρκία και η έντονη ρητορική, αποτελεί καθημερινή πρακτική. Μια πρακτική που εξυπηρετείται και από τον Τ. Ερντογάν, λόγω και της δικής του δύσκολης θέσης εν’ όψη των Τουρκικών εκλογών. Το πρώτο σύνθημα «Αυτοδύναμη ΝΔ για ισχυρή Ελλάδα» έκανε την εμφάνισή του από το συνέδριο της ΝΔ, ενώ η «σταθερή διακυβέρνηση» και η «εξοπλιστική αναβάθμιση» περιλαμβάνεται σταθερά στους λόγους του Πρωθυπουργού. Αστάθμητος παράγοντας στην συγκεκριμένη φάση, ο κίνδυνος ενός «ατυχήματος» ή ενός «θερμού επεισοδίου» τύπου Ιμίων, που μπορεί με ευκολία να γκρεμίσει ολόκληρο το αφήγημα.
Για τις απώλειες προς το κέντρο, η προσπάθεια περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την πρόταση ένταξης στην Ελληνική κανονικότητα των νόμιμα εγκατεστημένων μεταναστών της χώρας μας (κόκκινο πανί για την ακροδεξιά πτέρυγα της ΝΔ), το άνοιγμα της επιδοματικής πολιτικής, αλλά και την τοποθέτηση Βενιζέλου, ως εκπροσώπου της Ελλάδας, στην «επιτροπή σοφών» του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Θα του βγει του Κ. Μητσοτάκη αυτή η τακτική; Δύσκολη η απάντηση. Ειδικά ως προς το πρώτο της σκέλος που περιλαμβάνει την εμπλοκή εθνικών θεμάτων στην εσωτερική πολιτική, αφού ελλοχεύει ο κίνδυνος να την πατήσει όπως ο ψεύτης ο βοσκός. Πόσο άλλωστε να κλιμακώσεις την ένταση και πόσο να επιμηκύνεις την κλιμάκωση, πριν γίνει «συνήθεια» στην κοινή γνώμη;
Ps: Το ότι κινδυνεύει να καεί όποιος παίζει με την φωτιά - και να μας κάψει όλους - το αφήνω στην άκρη για την ώρα. Ούτε που θέλω να σκέφτομαι τι θα συμβεί αν μια στο τρισεκατομμύριο, αυτή η τακτική γυρίσει μπούμερανγκ.