Με ποιο τρόπο μπορεί να επιταχυνθεί η ένταξη της Ουκρανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Και έως τότε, τι;


Του Ανδρέα Τσιλογιάννη

Το πρωτόκολλο με την Ουκρανία υπογράφηκε από μια μικρή ομάδα χωρών που περιλαμβάνει την Ιταλία, την Γαλλία και την Γερμανία για να επιταχυνθεί ο χρόνος ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι γεγονός.





Το «πράσινο φως» του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου προς την Ουκρανία ως επίσημη υποψήφια για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα θετικό βήμα προς τα εμπρός, αλλά η ελπίδα μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε απογοήτευση και απόγνωση.
Αυτό πρέπει να αποτρέψουμε να συμβεί στην Ουκρανία, η οποία συνεχίζει να ζητά για να μπορέσει να εισέλθει γρήγορα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν και τις τελευταίες εβδομάδες, χάρη στο ταξίδι του Ντράγκι, του Μακρόν και του Σολτς στο Κίεβο, σημειώθηκε επιτάχυνση προς αυτόν τον στόχο, ο δρόμος προς τις Βρυξέλλες συνεχίζει να είναι μακρύς και επίπονος.

Ένα πράγμα, στην πραγματικότητα, είναι «υποψήφια θέση», άλλο και εντελώς διαφορετικό είναι η είσοδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στην πραγματικότητα, η Ένωση έχει ακριβείς και αδιαμφισβήτητους κανόνες για την ένταξη στην Ένωση, «τα κριτήρια της Κοπεγχάγης» .
Αυτά περιλαμβάνουν όχι μόνο την παρουσία σταθερών θεσμών που εγγυώνται τη δημοκρατία όπως το κράτος δικαίου και τον σεβασμό των μειονοτήτων, αλλά και μια αξιόπιστη οικονομία της αγοράς ικανή να εκπληρώσει αποτελεσματικά τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τα μέλη, συμπεριλαμβανομένης της πολιτικής, οικονομικής και νομισματικής ένωσης.

Πολύ αυστηρά κριτήρια τα οποία, αυτή τη στιγμή, η Ουκρανία δεν είναι σε θέση να συμμορφωθεί πλήρως, όπως επανέλαβε και η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η οποία έχει τονίσει επανειλημμένα την ανάγκη η Ουκρανία να κάνει σημαντικές μεταρρυθμίσεις.

Δεν είναι τυχαίο ότι ορισμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, συνεχίζουν να επισημαίνουν ότι «δεν θα υπάρξει γρήγορος δρόμος» , ένας γρήγορος δρόμος για την ένταξη του Κιέβου στην Ένωση.
Είναι επίσης δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι μπορεί κάποιος να “παρακάμψει“ χωρίς συνέπειες εκείνες τις χώρες που, αφού έκαναν σημαντικά βήματα προόδου στα ζητήματα της δημοκρατίας, περίμεναν εδώ και πολύ καιρό να ενταχθούν στην Ε.Ε.
Όχι μόνο υπάρχει ο κίνδυνος να στρέψουν το βλέμμα τους σε άλλους, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας, αλλά υπάρχει και η βεβαιότητα απώλειας της αξιοπιστίας της ΕΕ με εύκολα προβλέψιμες συνέπειες.

Πώς μπορούμε λοιπόν να αποφύγουμε την ουκρανική απογοήτευση;

Για να υποστηρίξουμε τη χώρα που εισέβαλε και καταστράφηκε από τον Πούτιν και να της επιτραπεί να έχει μια σταθερή ευρωπαϊκή πλευρά που τη βοηθά να παραμείνει ανεξάρτητη, είναι επομένως απαραίτητο να σκεφτούμε έναν εναλλακτικό δρόμο, που θα ακολουθηθεί παράλληλα με τη διαδικασία επίσημης προσχώρησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση η οποία θα μπορούσε, σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα, να δώσει σημαντικά αποτελέσματα.

Ένας αποτελεσματικός και πρακτικός τρόπος θα μπορούσε να είναι η υπογραφή μιας πολιτικής – θεσμικής σχέσης του Κιέβου με έναν κοινό πυρήνα ευρωπαϊκών κρατών που είναι πιο περιορισμένος από τα σημερινά 27 μέλη.Μια ομάδα κρατών που περιλαμβάνει τους κύριους ηπειρωτικούς παίκτες, ξεκινώντας από την Ιταλία, τη Γαλλία και τη Γερμανία , πρωταγωνιστές της «φωτογραφίας του τρένου» που στη συνέχεια θα μείνει αληθινά στην ιστορία.

Αυτή η νέα «ευρωπαϊκή θεσμική μονάδα» θα επέτρεπε να καταστήσει ακόμη πιο ορατή την υποστήριξη του ιστορικού πυρήνα της Ευρώπης για την Ουκρανία και, ταυτόχρονα, να καταστήσει τις αμφιβολίες και ίσως τα βέτο των ευρωπαϊκών χωρών πιο ευαίσθητες στις σχέσεις με τη Ρωσία ξεκινώντας από την Ουγγαρία του Όρμπαν, που αποτελεί αντικειμενικό εμπόδιο στην κοινή ευρωπαϊκή δράση.

Ας προσευχηθούμε για τον Ουκρανικό λαό.


Ο Ανδρέας Τσιλογιάννης είναι δημοσιογράφος και πολιτικός αναλυτής.
@mail: Andreas.tsilogiannis@gmail.com/ Twitter: TsiloyannisAnd / Facebook: Andreas Tsiloyannis / © Andreas Tsiloyannis