Του Κωστή Μουδάτσου
Πολλά από αυτά που ακούω στις προεκλογικές εξουσιαστικές φιέστες είναι φλυαρίες και για γέλια τις περισσότερες φορές. Στείρα λόγια που άλλα λένε, άλλα εννοούνε και πολλά δεν λέγονται. Βαρετοί και ξύλινοι λόγοι και τα νέα μαύρα και άραχνα. Πώς να εξηγήσεις τα φαινόμενα της διαφθοράς, της ακρίβειας και του ξεπουλήματος, του αυταρχισμού, τα ανεφάρμοστα προγράμματα, τις υπερφίαλες εμφανίσεις και τις δόλιες υποσχέσεις με τα ρουσφετολογικά λόγια με απλό ορθολογισμό;
Ποιος ξεχνάει τους γελοίους λόγους των «αρίστων» πρωθυπουργών, υπουργών, παραγόντων και υπηρετούντων; Ποιος ξεχνάει τις δολοπλοκίες για να κυριαρχήσει η κυρίαρχη κάστα των «αρίστων» και να επιβληθεί η εξουσία με τους πιο αδιάντροπους τρόπους! Νισάφι πια! Συναίσθηση ευθύνης δεν υπάρχει! Κακοπαθούμε γιατί εξουσιάζουν συμφεροντολόγοι και ανάξιοι!
Ζούμε σε δύσκολους καιρούς που αλλάζουν βίαια τους όρους της ζωής μας. Κλονίζονται αξίες και παλιές αγάπες. Σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς ξαναμελετάμε τον Επιτάφιο του Περικλή, όπως τον παρουσίασε ο Θουκυδίδης στα 430 π.Χ.
Το κέντρο του Επιταφίου είναι η Αθηναϊκή Πολιτεία, το μεγάλο σχολείο της Ελλάδας και σήμερα όλου του κόσμου. Δημοκρατία, το κράτος του Δήμου όπου όλοι είναι ίσοι μπροστά στο νόμο. Η προτίμηση στην αρετή είναι βασική αρχή. Η Δημοκρατία που στηρίζεται στους πολλούς αλλά οι νόμοι δίνουν ίσα δικαιώματα, τα ίδια δικαιώματα σε όλους.
Ο λαός επιλέγει τον καλύτερο να κυβερνήσει, ότι κι αν είναι αυτός. Ο νόμος τηρείται και ο άγραφος νόμος σε κάνει να ντρέπεσαι να τον καταπατήσεις. Οι πολίτες σέβονται τον αληθινά ελεύθερο άνθρωπο.
Οι Αθηναίοι αγαπούν την ομορφιά χωρίς να πάψουν να είναι απλοί. Αγαπούν τις ιδέες και τη σκέψη μα είναι και άνθρωποι της δράσης. Κάνουν έργα και πολεμούν τη φτώχεια. Δεν αφήνουν να εξαθλιωθεί ο κόσμος. Φροντίζουν για όλους.
Νοιάζονται για το σπίτι τους χωρίς να πάψουν να νοιάζονται για τη πόλη τους. Καινοτομούν προς όφελος της πολιτείας και των πολιτών. Εκτιμούν όποιον παίρνει μέρος στα πολιτικά και απαξιώνουν τους αδιάφορους. Η θεωρία του «απραγμόνως ζην» δεν έχει θέση στην Αθηναϊκή Δημοκρατία.
Ο πολιτικός πείθει με το λόγο και τα έργα αλλά και τη στάση ζωής του!
Φιλοκαλία και απλότητα.
Θεωρία και Δράση.
Επιμέλεια για τα οικεία και επιμέλεια για τα πολιτικά και τα κοινά.
Επίγνωση των δυσκολιών και δράση με γνώση για να τις αντιμετωπίσουν.
Κυνηγούν το αδύνατο για να καταφέρουν εκείνα που είναι ανθρωπίνως δυνατά μέχρι την άκρη των ακριών.
Η Αθήνα του Περικλή διδάσκει, υμνεί, φρονηματίζει. Ας δείξομε αυτά τα κείμενα στα παιδιά με τις σωστές ερμηνείες και ας μάθομε επιτέλους ότι η νεολαία είναι πιο ώριμη και δυνατή από ότι φανταζόμαστε και από ότι μας συμφέρει να πιστεύομε!
Εμείς θέλομε ένα καινούργιο κόσμο με το φως ενάντια στο σκοτάδι!